Kitapta; Allah Sevgisi, Dîn, Vatan, Padişah, Osmanlı Bayra­ğı, Anne Sevgisi, Horoz ile İnci, Ertuğrul’un Büyüklüğü, İyilik-Doğruluk, Mithat Paşa, Çiftçinin Nasihati, Millet Şarkısı, Bahar, Kelebek, Kış, Çiftçiler, Fukarayı Seviniz, Tilkinin Vaadi, Çalışmak Sonra Oyun, Namık Kemal, Yıldızlar, Muhtar Bey, Ahlâk, Deniz­ler başlıklı yirmi dört tane şiir yer almaktadır.
Şiirlerde amaç çocuklara, bilgi vermek, eğitmektir.
İlk şiirde, “Allah sevgisi”:

“Kim çıkarır sabahleyin
erkenden, Dünyamıza ışık
veren güneşi? Gece vakti
denizlere serpilen, Ay doğuyor,
kim yapıyor bu işi?”

Dizeleriyle başlayıp, kırlardan, kuşlara kadar bütün canlı ve Sansız varlıkların bir yaratıcısının olduğu ve bu yaradana karşı bir sevgi beslenmesi gerektiği vurgulanmaktadır.

İkinci şiirde, “Din ve Kur’an’dan bahsedilmekte, dinsiz yaşanamayacağı, İslamiyetin en yüce din olduğu belirtilmektedir:

“Saçma, hile, yalan asla
Yoktur onda iyi bilin; Her
din doğru söyler ama
Müslümanlık en büyük
din.”

Üçüncü şiirde, “Vatan” konusu işlenmekte; anne ile vatanın aynı olduğu vurgulanmaktadır:

“Mavi gökler, yeşil yerler, şehirler;
Bize şeref fısıldayan nehirler, Uyan
diye uğuldayan korular… Düşün
yavrum bu yerlerde neler var? İşte
senin bu mübarek memleket; Annen
gibi onu sev de hizmet eti”

“Padişah” ve “Osmanlı Bayrağı” isimli şiirlerde, geçmişe duyulan özlem anlatılmaktadır

Altıncı şiirde; Bir annenin iki çocuğundan biri annesine şöyle seslendirilerek, “Anne sevgisi” işlenmektedir:
“Senin gönlün İki aşk ile çarpar, Benim yalnız bir sevgili annem var.”
Yedinci şiirde, La Fontaine’in “Horoz ile İnci” hikâyesi örnek verilerek, kitap kıymeti bilmeyen bir çocuk anlatılmaktadır.
Sekizinci şiirde, yine “Ertuğrul’un Büyüklüğü ” anlatılarak, geçmişe özlem vurgulanmaktadır.
Dokuzuncu şiirde, “İyilik ve doğruluk” teması işlenmekte­dir. Uzun olan şiirde: “İyiliksever” bir adam, sokakta gördüğü bir çocuğa, bir altın verir. Çocuk, “yanlış verdiniz herhalde” diyerek, altını geri uzatır. Adam “hayır, bilerek verdim” der. Çocuk sevi­nerek evine gelir. Sonra, bu bir altını sermaye yaparak ipekbÖceği üretimi yapar. Zengin olur. Kendisine yardım eden adamın zor duruma düştüğünü öğrenince, hemen

“Koşuyor yardıma vicdanlı çocuk…
İşte hakkı Ödemektir ululuk.
Doğrular haklı olan şeyi tanır;
Doğruluk yapmayan insan utanır.

Onuncu şiir de “Yenilikçi” Mithat Paşa anlatılmakta ve ço­cuklardan Mithat Paşa’yı kendilerine örnek almaları öğütlenmektedir.
On birinci şiirde, bir çiftçinin, Ölüm döşeğinde iken, çocukla­rına yaptığı akıllı oyun anlatılmaktadır.

On ikinci şiirin adı “Millet Şarkısı”dır. Bu şiirde de geçmişe olan özlem vurgulanmaktadır.

On üçüncü şiirde, Bahar anlatılmaktadır:

Her kuşun, her kuzunun neşesi var;
Sevinin çocuklar ! Sevinin geldi bahar.”

On dördüncü şiirin konusu “Kelebek”tir:

ipekli, pembe, mor, sarı O
şık, güzel kanatlan;
Konunca benziyor yere
Küçük kuçuk meleklere.”

On beşinci şiir, “Kış” konusunu işlemektedir:
“Hani yıldızlı sema, mavi deniz,
Hani yerlerde yeşillikle çiçek? Ey
fidanlarda gezen kuş, kelebek!
Şimdi siz neredesiniz?..”

On altıncı şiir, çiftçiler ve köy yaşamı özendirici bir biçimde anlatılmaktadır.

On yedinci şiirde fukara insanlara karşı, sevgi ve merhamet lolu olmamız gerektiği vurgulanmaktadır:

Fakirleri küçük görme, üzersen
Allah’ın da sonra senden yüksünür
Yetimleri, acizleri seversen Emin ol ki
mükâfatın büyüktür.”

On sekizinci şiirde, sözünde durmayan bir tilkinin ibret veri-pi Öyküsü, şiir halinde anlatılmıştır.

On dokuzuncu şiirin konusu, çalışmak üzerinedir:

“Çalışmadan bir su bile içilmez;
Ekilmeden biçilmez.”

Yirminci Şiir, Namık Kemal’e övgüdür:

Vatan, millet ne demek kimse yoktu fark eden;
Hürriyeti, vatanı bize odur öğreten.

Yirmi birinci şiir, gökteki yıldızlara ayrılmıştır:

“Nedir -dedim- şu yakından görünmeyen yıldızlar
Perilerin memleketi, meleklerin evi mı ?

Ağustos’ta birçok peri kızî uçuşur;
Bu nedendir bilir misin? Yıldız düğünü olur…”

Yirmi ikinci şiir, tarihteki kahramanlarımızdan Ahmet Muh­tar Paşa’ya ayrılmıştır.

Yirmi üçüncü şiirde, çocuklara “Ahlâkın önemi anlatılmakta, daima ahlâklı olmaları öğütlenmektedir:

İnsan tıpkı kumru gibi, kuzu gibi olmalı;
Fakat kalbi aslanların hisleriyle dolmalı.”

Yirmi dördüncü şiir, denizleri anlatmaktadır.