1923 yılı yeni Türkiye’nin kuruluşudur. Aydınlarımız, devlet adamlarımız ve yazarlarımız artık tarihimizde artık yeni bir dönemin başlatılması gerektiğine inanmışlar. Bu yüzden de 1923’te başlayan bu yeni oluşum edebiyatımızı da etkilemiştir. Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatını iki ana dönem içinde incelemek mümkündür.
– 1923- 1940 arası dönem
– 1940 sonrası dönem ( Son dönem)

1923- 1940 arası döneminin özellikleri:
1. Dili sadeleştirme düşüncesinden dolayı konuşma dili ile yazı dili arasındaki fark ortadan kalkmaya başladı.
2. Eğitim ve öğretimin yaygınlaşmasıyla okur yazar oranı arttı.
3. Milli Edebiyat döneminde başlayan Anadolu’ya yöneliş hız kazandı.
4. Hece ölçüsünü kullanmaya başladılar.
5. Halkın dertlerini, problemlerini ve Anadolu’nun güzelliklerini işlediler.
6. Anadolu efsanelerinden, masallarından ve mitolojiden yararlandılar.
7. Halk arasında yaşayan her türlü kültür unsurunu sanat eserlerinde işlediler.

8. Bu dönem sanatçıları; maniler, türküler, halk efsaneleri, masallar ve halk sanatlarının unsurlarını topladılar.
9. 1940’a kadar olan dönem içinde ( Ahmet Haşim, Yahya Kemal gibi) bazı şairlerin aruz vezni ile sade şiirler yazdığını görüyoruz.
10. Bu dönemde roman, hikaye, tiyatro, gezi ve hatırat türlerinde de bir sadeleşme, kültür varlıklarımızdan yararlanma göze çarparken; roman ve hikayede gerçekçilik akımı ön plana çıkar.

11. Romanlarda genellikle Cumhuriyet devrimleri, ağa- köylü, patron- işçi, kadın– erkek çatışması gibi konular işlenmişti.
12. Milli Edebiyat döneminde önemli olan olay hikâyesi yerini durum hikâyesine bıraktı.
13. Tiyatro hem metin hem de sahnelenme tekniği açısında oldukça ilerledi.
14. Deneme, eleştiri gibi öğretici türler bu dönemde önem kazandı.
15. Şiirde birçok akım ortaya çıkmıştır.