Halk Edebiyatı nazım şekillerinden destan

Farsça kökenli bir kelimedir. Saz şairlerinin sevgilerini, kahramanlıklarını, acıklı olayları, komik sosyal olayları anlattıkları manzum söyleşilerdir. Aşıkların sevgilerini, kahramanlık olaylarını, günlük olaylarla ilgili kimi durumları ve bazı acıklı olayları anlattıkları biçim olarak Halk Edebiyatı nazım türlerinden koşmaya benzeyen, koşmadan dörtlük sa­yısı, konu, anlatım ve ezgi yönünden ayrılan halk şiiri türü­dür. Tür koşma tipine benzer, dörtlük sayısı çok uzundur. Dörtlük sayısı yüzü geçen destanlar vardır. Destan bir anlam­da Divan Edebiyatının kasidesinin karşılığıdır. Konu bakımın­dan temel unsur bir olay veya vakıadır. Savaş, deprem, has­talık, eşkiya serüvenleri, yergi ve komik konular destanlarla işlenir. Destanlarda hikaye etme esastır.

Destan nazım biçimi aynı adı taşıyan iki türün ortak adıdır. İslamiyet öncesi destanlar için TIKLAYIN

Anonim edebiyatta yazılan veya söylenen kâinatın, insanlığın, milletlerin yaradılışını, gelişimini, hayatta kalma mücadelelerini ve çeşitli olay ve nesnelerle İlgili sebep­leri açıklayan ve Batı Edebiyatında “epope” terimiyle anılan eserlerin tamamı da Türk edebiyatı geleneği içinde “destem” adı ile anılmaktadır.

İlk Türk Destanları

1. Altay – Yakut: Yaradılış Destanı,
2. Sakalar Dönemi: a.Alp Er Tunga Destanı b.Şu Des­tanı,
3. Hun Dönemi: Oğuz Kağan Destanı,
4. Köktürk Dönemi: a.Bozkurt Destanı b.Ergenekon Destanı,
5. Uygur Dönemi: a.Türeyiş Destanı b.Göç Destanı.

Islamiyetin Kabulünden Sonraki Türk Destanları:

1. Karahanlı Dönemi: Satuk Buğra Han Destanı,
2. Kazak-Kırgız Kültür Dairesi: Manas Destanı
3. Türk-Moğol Kültür Dairesi: Cengizname,
4. Tatar-Kırım: Timur ve Ediğe Destanları
5. Selçuklu-Beylikler ve Osmanlı Dönemleri: a.Seyyid Battal Gazi Destanı b.Danişmend Gazi Destanı, c. Köroğlu Destanı.