Türkü teriminin kaynağı Türk sözcüğüdür. Aslı türki olan kelime, sonradan türkü şekline dönüşmüştür. Türk­lere mahsus şarkı anlamına gelen kelimedir. Anadolu Türk edebiyatında en eski türkü örnekleri lö.yy’da görülmüştür. Bu terim sadece bir şiir biçimine değil, aynı zamanda özel ez­gileriyle okunan edebî metinlere de ad olmuştur. Denilebilir ki, anonim özellik taşısın veya taşımasın, türkülerde belirleyici bir rol oynayarak hangi bölgeye ait olduğunu ortaya çıkaran öge, o türkünün ezgisidir, tavrıdır, havasıdır, ritmidir. Şekil bakımından ilk türkü örneğini Öksüz Dede vermiştir. Türküler iki kaynaktan beslenmiştir. Asıl türküler, söyleyenleri belli ol­mayan anonim nitelikte olanlardır. Türkü topluma mal olmuş­tur. Türküyü öbür türlerden ayıran en önemli özellik budur. Diğer bir kaynak ise şairi belli olan türkülerdir. Türküler kişisel veya toplumsal bir olayla ilgilidir. Sevgi, ayrılık, ölüm, kahra­manlık ve benzeri olaylar türkülerin çıkışını etkiler.