Gamsızın Ölümü (Reşat Nuri Güntekin)

Gamsız, okulumuzda herkesin sevdiği bir sokak köpeği idi. Nedense, ne öğretmenlerimiz ne de okul görevlileri Gamsız’a ses­lerini çıkarmaz, bilakis öğrencilerin onunla oynamalarını zevkle seyrederlerdi. Belki de bunun en büyük sebebi Gamsız’m dört tane yavrusunun ölümünden sonra birdenbire çökmüş görüntüsünün insanlar üzerinde yaratmış olduğu acıma duygusu idi.
O gün, okulun bayram yerine piknik gezisi vardı. Bütün okul, intizamlı bir şekilde sokaklardan geçerken, Gamsız en önde yürüyerek adeta onlara yol gösteriyordu. Fakat nedense bugün çok durgun ve hasta görünüyordu.
Bayram yermde cıvıl cıvıl koşturan çocukları görünce bir ara eski canlılığını kazanmış gibi gözükse de sonra tekrar durgunlaştı. Gidip iki taşın arasına kıvrılıp yattı.
Hastaydı. Verilen yiyecekleri yemiyor, çocukların kendisini yalnız bırakmaları için yalvarır gibi uluyordu.
Mesele anlaşılmıştı. Bu sabah Gamsız’ı zehirlemişlerdi. Bütün öğrenciler matem havasına hüründüler. Öğretmenler baktılar ki olmayacak, çocukların oyun yerini daha ileriye taşıdılar. Böyle olmasına rağmen her beş dakikada bir iki çocuk gelip Gamsız’ı kontrol ediyor, arkadaşlarına durumu anlatıyordu. Fakat Gamsız her geçen dakika ölüme yaklaşıyordu. Bir müddet sonra çırpın­maya, yerlerde debelenmeye başladı. Bütün çocuklar üzüntüyle bu görüntüyü seyrediyorlardı. Bayram günü acı gününe dönüş­müştü.
Son bir gayretle toparlandı. Irmağa doğru koşmaya başladı.

Irmak kenarında ince köprünün üzerinde beş yaşında iki minik kız vardı. Köpeğin geldiğini görünce korktular. Köprüden karşıya geçmek istediler. Bir tanesi suyun İçine düştü. Gamsız çocuğun suya düştüğünü görünce hemen arkasından suya atladı, kızı eteğinden yakalayarak öğretmenler gelip kurtarana kadar suyun üstünde tuttu. Çocuk kurtarılınca artık takati kesilmiş gibi kendini bıraktı. Bir iki çırpındı, sonra da öldü. Kaskatı kesilmiş vücudu, suyun hafif akıntısına uyarak yavaş yavaş uzaklaştı…