“Sokağı” edebiyatımıza taşıyan bir sanatçı olarak ta­nımıştır. Servet-i Fünunculara karşılık, Ahmet Mithat Efendi ge­leneğini sürdürerek, “toplum için sanat” anlayışıyla eserler vermiştir.
Realizm ve naturalizm etkisiyle, gözlem ve de­ney ön plana alarak İstanbul halkının geleneklerini, düşüncelerini, toplumsal yaşamını anlatmıştır. Toplumun olumsuz, gülünç yanlarını bir mizah ha­vası içinde vermiştir. Kahramanlarını kendi şiveleriyle konuşturmuş, kenar mahallerden zengin konaklara kadar kesim­den insanları anlatmıştır.
Yanlış Batılılaşma, aile geçimsizliklerini, toplum­sal sorunlar romanlarının ana konularıdır. Romanla­rını “acıklı bir ibret dersi” ile bitirmiştir. Konuşma dilinin doğallığından yararlanan Hüseyin Rahmi Gürpınar‘ın roman, öykü ve tiyatro türlerinde yapıtları vardır. Sade bir İstanbul Türkçesi kullanmıştır.

Eserleri: 

Ben Deli Miyim, Şık, Şıpsevdi, Mürebbiye, Kuyruklu Yıldız Altın­da Bir İzdivaç, Gulyabani, Hakka Sığındık, Utanmaz Adam (roman)
Kadınlar Vaizi, Katil Buse, Menekşe Kalfa’nın Müdafaası, Gönül Ticareti (öykü) Hazan Bülbülü, Kadın Erkekleşînce (tiyatro )