Servet-i Fünun sanatçıları gibi ağır bir dil kullan­dılar. Toplumsal konular yerine bireysel konuları işlediler. Aşk ve doğa konularını, duygulu ve ro­mantik bir biçimde dile getirdiler. Gerçek olmayan, idealize edilmiş bir doğanın betimlemesini yaptılar. Sembolizm akımının etkisinde kalan topluluk, aruzu kullanmış, serbest müstezat, sone ve terzerima gibi nazım biçimleriyle yazmışlardır. Şiirde müzikselliğe önem vermişler, biçim ve içerik ikililiğini kaldırıp, şiirin anlam İle yapısını kaynaştır­maya çalışmışlardır. Topluluk, düzyazı alanında bir varlık göstere­memiştir. En önemli sanatçısı Ahmet Haşim’dir.