Eser Hakkında:
Eserde, yazarın gençlik yıllarında yazar olmak içiri verdi­ği mücadele etkileyici bir üslupla anlatılmaktadır. Roman, aç­lığı en korkunç derecede yaşayan bir yazarın öyküsüdür. Aç­lık kahramanın fiziksel ve ruhsal durumunu derinden etkiler. Knut Hamsun, bu hâli Açlık adlı eserinde ustalıkla anlatmaktadır.

Açlık Kahramanları (Kişileri) 

Andreas Tangen: Gerçekte romanın başkahramanının ismi hiç zikredilmemektedir. Bu lakabı, kahramanın kendisi-uydurur. Tek ideali yazar olmaktır. Âdeta yazar olmak için ya­şar. Park ve mezarlıklarda sabahlayan, çoğu zaman aç oİan, gururlu bir gençtir. Hayal gücü çok geniştir.
Ylajali: Başkahramanın âşık olduğu kadındır. Bu ismi de başkahraman uydurmuştur.

Açlık Özeti: 
Andreas, kiralık bir odada yarı aç, sefil bir hayat sürmek­tedir. Çok yoksuldur. Birkaç gazetede yayınlanan yazısından aldığı paralarla karnını doyurmaya çalışmaktadır. Yazlan ço­ğu zaman parklarda kalmakta, yazılarını da sokaklarda yaz­maktadır. Çok aç kaldığı zaman üstündeki eski püskü giysile­rini satarak karnını doyurmaktadır. Fakat asla ideali olan ya­zarlıktan vazgeçmez. Andreas sokaklarda yazarlığı için çok zengin bir malzeme ile karşılaşır. Hiç tanımadığı insanlarla dost olur, onlar hakkında zihninde hayaller kurar. Hayal gücü çok geniştir. Yazma tutkusu ona inanılmaz şeyler yaptırır. Sü­rekli zihnindeki kurgularla gerçeği birbirine karıştırır.
Andreas, iş bulmak için pek çok yere başvurur. Fakat hiç­bir yer onu işe almaz. Yavaş yavaş aç kalmaya başlar. Bu ara­da kaldığı odasının da kirasını ödeyemez. Çok gururlu oldu­ğu için bu durumdan utanır. Bugünlerde yardımına bir yazısı koşar. Bir gazetede yazısı yayınlanmıştır ve karşılığında 10 kron verilecektir. Andreas çok mutlu olur. Kirasını öder ve du­rumu biraz düzelir.
Andreas’in rahat günlerinin üzerinden az bir zaman geç­miştir. Yine parası tükenmiştir. Açlık dayanılmayacak hâle gelmiştir. Sokaklarda soğuk ve açlığın etkisiyle zihni bulan­maya başlar. Hayaller görür. Geceleri ahırdan bozma bir te­neke imalathanesinde uyumaktadır. Andreas, gururundan hiçbir yardımı kabul etmez. Gözlüğünü rehineye vermeye ça­lışır; fakat adam almaz. Açlıktan ne yapacağını şaşırmış durumdadır. Artık yerde bulduğu bir portakal kabuğunu kemir­mek zorunda kalır. Dilinin altına bir taş koyarak açlığını bastırmaya çalışır. Gururunu bir kenara bırakıp dilenmeye kalkışır; fakat bir şey elde edemez. Açlıktan mecali kalmamış­tır. Rehineye gidip ceketinin dört düğmesini vermeye çalışır. Adam, bunu da kabul etmez. Oradan ayrılırken bir dostu ile karşılaşır. Arkadaşı da fakir biridir. Fakat ona acır ve bir mik­tar para verir. Andreas bir hafta tok gezer.
Andreas’in gazeteye verdiği yazılar da üslubu ağır gerek­çesiyle basılmaz. Yine açlık günleri başlar. Sefaletin pençesine düşmüştür. Açlık dayanılmaz boyutlara gelince parmağını ısırır ve kanını emerek yaşamaya çalışır. Her şeye rağmen yazmak­ta ve yazmaktan asla vazgeçmemektedir. Fakat yazı yazarken mumu biter. Bakkaldan ödünç mum istemeye gider. Orada bir kadınla karşılaşır. Bakkal, kadının verdiği parayı Andeas verdi zannederek paranın üstünü Andreas’in avucuna bırakır. Andreas, aç olduğu için almaya mecbur kalır. Karnını bir lo­kantada doyurur. Fakat midesi uzun zamandır açlığa alıştığı için yemeklerin hepsini çıkanr. Yolda bakkalda gördüğü kızla karşılaşır ve onunla uzun zaman sohbet eder. Kıza âşık olmuş­tur. Yalnız kızın hayal mi gerçek mi olduğundan emin olamaz. Yolda bir kaza geçirir ve ayaklan ezilir.
Andreas, açlıktan ne yapacağını bilemez. En sonunda bir kasaba gider ve köpekleri için kemik ister. Kemikleri kemire-rek açlığını gidermeye çalışır. Yollarda onun perişanlığına acıyan bir komutan ona para verir. Böylece açlıktan ölmek­ten kurtulur. Bir süre karnını bu parayla doyurur.
Andreas’in artık açlıktan yazmaya mecali kalmamıştır. Pansiyon sahibi de artık parayı ödemediği için onu çıkarmak istemektedir. Bir akşam, kendini kapıda bulur. Artık dayana­cak gücü kalmamıştır. Rıhtıma gider ve İngiltere’ye gitmek üzere bir gemiye tayfa olarak yazılır. Hayallerinden ayrılarak ingiltere’ye doğru yol alır.