“Memleketçi şiir” anlayışının önemli temsilcilerindedir. Şiirlerini folklor, Halk edebiyatı, efsanelerle beslemiştir. Hece ölçüsünde yeni arayışlara giren sanatçı, şiire yeni bir söyleyiş kazandırmış, günlük yaşam­dan geniş ölçüde yararlanmıştır. “Nerdesin” şiirinde kendini mutluluğa çağıran gizli bir varlığın sesini aramakta, onun kendini ça­ğırmasını beklemektedir.

Halk edebiyatı ve halk kültürüne ait temlerle birlikte duy­gusal konulan şiirlerinde işlemektedir. Ahmet Kutsi Tecer şiirlerinde halk şiir zevkinden beslenirken, Aşık Veysel‘i keşfeden kişi olmuştur.

Ahmet Kutsi Tecer Eserleri

Şiirler (şiir) Koçyiğit Köroğlu, Köşee başı, Bir Pazar Günü (tiyatro) Köylü Temsilleri (araştırma – inceleme)

Ahmet Kutsi Tecer Şiirlerinden Seçmeler

NERDESİN

Geceleyin bir ses böler uykumu,
İçim ürpermeyle dolar: Nerdesin?
Arıyorum yıllar var ki ben onu,
Aşıkıyım beni çağıran bu sesin.

Gün olur sürüyüp beni derbeder,
Bu ses rüzgârlara karışır gider.
Gün olur peşimden yürür beraber,
Ansızın haykırır bana: – Nerdesin?

Bütün sevgileri atıp içimden,
Varlığımı yalnız ona verdim ben,
Elverir ki bir gün bana derinden,
Ta derinden bir gün bana “Gel” desin.

ORDA BİR KÖY VAR UZAKTA

Orda bir köy var uzakta,
O köy bizim köyümüzdür,
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.

Orda bir ev var uzakta,
O ev bizim evimizdir.
Yatmasak da, kalkmasak da
O ev bizim evimizdir.

Orda bir ses var uzakta,
O ses bizim sesimizdir.
Duymasak da, tınmasak da
O ses bizim sesimizdir.

Orda bir dağ var uzakta,
O dağ bizim dağımızdır.
İnmesek de, çıkmasak’da
O dağ bizim dağımızdır.

Orda bir yol var uzakta,
O yol bizim yolumuzdur.
Dönmesek de, varmasak da
O yol bizim yolumuzdur.

İSTANBUL YOLUNDAN SELİMİYE

Durun Edirne’ye yakın bir yerde,
Seyredin uzaktan Selimiye’yi.
Üçer şerefeli iki minare,
Çiviliyor yere, uçan kubbeyi.

İnanmak güç nasıl uçmaz bu kubbe,
Nasıl durdurulmuş yere bu köpük?
Besbelli tılsım dolu bu tepe,
Bir Tanrı yapısı, bu kutlu höyük.

Gökten koparılmış bu nur köpüğü,
Eliyle buraya kondurmuş Sinan,
Sonra da uçmasın diye bir büyü
Yapmayı denemiş, elinde Kur’an.

Bir tepe üstüne koymuş kubbeyi,
Dört köşesine kondurmuş dört ezan,
Ama seyredenler Selimiye’yi,
Yalnız ikisini görür uzaktan.