Bu kitap, Necip Fazıl’ın şiirlerini topladığı eserdir. Şairin bütün şiirlerinin bir arada toplanmış olması Necip Fazıl’ın edebi kişiliğindeki değişimleri görmeyi sağlamaktadır. Necip Fazıl Kısakürek, eserinde şiirlerini konularına göre sıralamıştır. Edebiyatımızın en çok okunan şiir kitaplarından biri olan Çile‘deki konu başlıklar­dan bazıları şunlardır: Allah, İnsan, Kahramanlar, Dava ve Cemiyet.

Şiirlerden Seçmeler

Çile

Gaiblerden bir ses geldi; bu adam,
Gezdirsin boşluğu ense kökünde!
Ve uçtu tepemden birdenbire dam;
Gök devrildi, künde üstünde künde…

Pencereye koştum: Kızıl kıyamet!
Dediklerin çıktı; ihtiyar bacı!
Sonsuzluk, elinde bir mavi tülbent,
Ok çekti yukardan, üstüme avcı.

Ateşten zehrini tartım bu okun.
Bir anda kül etti can elmasımı.
Sanki burnum, değdi burnuna (yok)un.
Kustum, öz ağzımdan kafatasımı.

Bir bardak su gibi çalkandı dünya;
Söndü istikamet, yıkıldı boşluk.
Al sana hakikat, al sana rüya!
İşte akıllılık, işte sarhoşluk!

Ensemin örsünde bir demir balyoz ,
Kapandım yatağa son çare diye.
Bir kanlı şafakta, bana çil horoz,
Yepyeni bir dünya etti hediye.

Bu nasıl bir dünya hikayesi zor;
Mekânı bir satıh, zamanı vehim.
Bütün bir kâinat muşamba dekor,
Bütün bir insanlık yalana teslim.

Nesin sen, hakikat olsan da çekil!
Yetiş körlük, yetiş, takma gözde cam!
Otursun yerine bende her şekil;
Vatanım, sevgilim, dostum ve hocam!
 (1939)

Aşk ve Korku

Aşk korkuya peçedir, korku da aşka perde,
Allah’tan nasıl korkmaz, insan onu sever de…
(1980)

Kaldırımlar

Bir esmer kadındır ki, kaldırımlarda gece,
Vecd içinde başı dik, hayalini sürükler.
Simsiyah gözlerine, bir an, gözüm değince,
Yolumu bekleyen genç, haydi düş peşime, der.

Ondan bir temas gibi rüzgâr beni bürür de,
Tutmak, tutmak isterim, onu göğsüme alıp.
Bir türlü yetişemem, fecre kadar yürür de,
Heyhat, o bir ince ruh, bense etten kalıp.
Arkamdan bir kahkaha duysam yaralanırım;

Onu bir başkasına ram oluyor sanınm,
Görsem pencerelerde, soyunan bir karaltı.
Varsın, bugün bir acı duymasın gözyaşımdan;
Bana rahat bir döşek serince yerin altı,
Bilirim, kalkmayacak, bir yâr başımdan…
(1927)

Canım İstanbul

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar,

içimde tüten bir şey; hava, renk, eda, iklim
O benim, zaman, mekân aşıp gelmiş sevgilim.

Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.

Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale;
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.

İstanbul benim canım;
Vatanım da vatanım…İstanbul, İstanbul…