İki ya da daha fazla kişinin aralarındaki düşünce ve fikir alışverişine iletişim adı verilir. İletişim, dil aracılığı ile olduğu gibi hareket ya da mimiklerle de gerçekleşebilir. Ayrıca yazlnıca düşünce akışıyla da gerçekleşebilir. İnsanlar iradeli bir varlık olduğu için doğayı ve diğer bütün canlıları anlamlandırabilmek amacıyla bir düşünce sistemi meydana getirir. Bazı canlı ve cansızları simge haline sokarak onların diğer varlıklarla ilişkilerini düşünür. O halde iletişim;

– İnsanın tüm varlıkları anlamlandırabilmesi için
– Kendi iç dünyasındaki fikirleri diğer canlılara aktarabilmesi için,
– Sosyal bir grup meydana getirebilmesi için,
– Yaşamını devam ettirebilmesi için gereklidir.

İletişimin olabilmesi için öncelikle bir göndericinin ve alıcının olması şarttır. Gönderici ile alıcının kendi arasında bu iletişim sözlü iletişim, yazılı iletişim ya da simgeye dayalı olabilir.

Gönderici: Düşünceyi iletendir. Gönderici, düşünceyi bir mantık temeline dayandırarak iletir.

Alıcı: Düşünceyi alan ve bu düşünceyi yorumlayandır.

İleti: Gönderenden alıcıya iletilen düşünce yada istektir.

Kanal: Düşüncenin iletilme şeklidir.

Dönüt: Gönderen ve alıcı arasındaki fikir alışverişidir.

Bağlam: İletişimin gerçekleştiği mekandır.

Gösterge: Bir düşüncenin veya bir anlamın yerini alabilen nesne ya da olgulardır. Diğer bir deyişle sembollerdir. Örneğin bir bayrağın o devletin bağımsızlığına işaret etmesi, bir türkünün iki insan arasındaki duygusal bir bağa işaret etmesi gibi.

Her insan nesnelere farklı anlamlar verir. Bunun nedeni insanların düşünce, tecrübe, kültür ve yetişme biçimleri ile alakalıdır. Örneğin, dini bayramlar orta yaştakiler ve yaşlılar için akraba ve mesar ziyaretlerinin gerçekleştiği bir gün olarak görülürken çocuklar ve gençler için yeni giysilerin giyildiği eğlencelerin yapıldığı bir gün olarak görülür. Öyleyse iletişim insana ve ortama göre farklılık gösterebilir.