Bu romanında Hüseyin Rahmi Gürpınar, körü körüne Doğu ile Batı’ya bağlananları eleştirir. Romanın asıl adı: “Alafranga”dır. İstibdat çağının sansürü yüzünden adı değiştirilmiş, Paris’te öğrenim gören Meftun Bey, alafrangalık budalası, züppe bir tiptir. İstanbul’a dönünce, babadan kalma Erenköy’deki köşke yerleşir. Fransa’daki yaşamını sürdürmeye, köşk halkına alafrangalık dersleri vermeye kalkışır. Zengin yaşamını daha da zenginleştirebilmek için köşk komşusu Kasıkçılar Kethüdası Kasım Efendi’nin kızı Edibe Hanım’la evlenmeyi kafasına koyar. Kasım Efendi ise, son derece pinti, mutaassıp alaturka bir adamdır. Bu adamın oğlu Mahir de, Meftun’un kız kardeşi Lebile’yi sevmektedir sonunda evlenirler. Meftun da, kendisine piyangodan büyük ikramiye çıktığını yayarak Ebide Hanım’la evlenmenin yolunu bulmuştur. Pinti ihtiyar baba, kızıyla oğlunun geçimini Meftun’a yüklemekte kalmaz, hem oğlunu evlatlıktan reddeder, hem kızını zorla Meftun’dan ayırır. Sonunda Meftun Paris’e kaçar. Mahir yaşamına kendi eliyle son verir. Edibe, yabancı erkeklerle düşüp kalkmaya başlar. Bunları öğrenen Kasım Efendi’ye felç gelir. Lebile ise, Mahir’den olan çocuğuyla ortalarda kalır.